Syed Saleem Shahzad beschreef dat er een verschil in strategie bestond tussen al-Qaeda en de Taliban waardoor er een afscheiding zou bestaan tussen de twee. Twee korte documentaires van Journeyman Pictures (één van Londens vooraanstaande onafhankelijke distributeur voor nieuwstopics en documentaires) maken volgens mij duidelijk dat er niet echt sprake kan zijn in een scheiding van Taliban en al-Qaeda. Militanten van beide bewegingen en hun aanhangers onder de Waziri’s (plaatselijke bevolking) werken onderling tezamen in de strijd die ze voeren zowel in Afghanistan als Pakistan en dit ook na de bloedige conflicten tussen al-Qaedemilitanten en de Taliban in maart 2007.
Al Qaeda's Safe Haven – Pakistan:
http://www.youtube.com/watch?v=ftoO4GJdipA
In het begin van de eerste documentaire wordt dit conflict besproken. Men geeft echter een andere versie: het zou gaan om conflicten tussen de Waziri’s en buitenlandse al-Qaedamilitanten die deel uitmaken van de Islamitische beweging van Oezbekistan. De Pakistaanse regering claimt dat dit het gevolg is van de vredesonderhandelingen met de Waziri’s en de Taliban o.a. in september 2006. Onderdeel van deze afspraken was dat de buitenlandse militanten moesten verdreven worden uit Waziristan en in ruil daarvoor stopte de Pakistaanse overheid met acties in de regio.
Men toont echter een stamhoofd die meer uitleg geeft over de oorzaak van de bloedige gevechten die enkele weken aansleepten. Stamhoofden en de plaatselijke bevolking begonnen zich af te zetten tegen de Oezbeken vanwege hun houding. De Oezbeken gedroegen zich als gangsters. Blijkbaar zouden ze Waziri’s doden wanneer deze niet instonden of weigerden te zorgen voor onderdak, eten en betalen voor bescherming. De Pakistaanse overheid zou de totale controle over het gebied verloren zijn en zouden er nog verscheidene botsingen tussen Pakistaanse veiligheidsdiensten, die zich verschuilen in hun kazernes, en al-Qaeda en Talibanstrijders plaats vinden.
Al Qaeda's Safe Haven – Pakistan:
http://www.youtube.com/watch?v=ftoO4GJdipA
In het begin van de eerste documentaire wordt dit conflict besproken. Men geeft echter een andere versie: het zou gaan om conflicten tussen de Waziri’s en buitenlandse al-Qaedamilitanten die deel uitmaken van de Islamitische beweging van Oezbekistan. De Pakistaanse regering claimt dat dit het gevolg is van de vredesonderhandelingen met de Waziri’s en de Taliban o.a. in september 2006. Onderdeel van deze afspraken was dat de buitenlandse militanten moesten verdreven worden uit Waziristan en in ruil daarvoor stopte de Pakistaanse overheid met acties in de regio.
Men toont echter een stamhoofd die meer uitleg geeft over de oorzaak van de bloedige gevechten die enkele weken aansleepten. Stamhoofden en de plaatselijke bevolking begonnen zich af te zetten tegen de Oezbeken vanwege hun houding. De Oezbeken gedroegen zich als gangsters. Blijkbaar zouden ze Waziri’s doden wanneer deze niet instonden of weigerden te zorgen voor onderdak, eten en betalen voor bescherming. De Pakistaanse overheid zou de totale controle over het gebied verloren zijn en zouden er nog verscheidene botsingen tussen Pakistaanse veiligheidsdiensten, die zich verschuilen in hun kazernes, en al-Qaeda en Talibanstrijders plaats vinden.
Bovendien ziet men in recente video’s op verscheidene mediasites zoals YouTube verschillende malen Taliban en al-Qaedamilitanten de naam van Osama Bin Laden en Mullah Omar scanderen. Ook Mullah Dadullah maakte volgens deze documenatire in een speech voor honderden potentiële zelfmoordenaars duidelijk dat hij nog steeds Osama Bin Laden steunt in zijn strijd tegen het Westen. Ook al ligt zijn missie in het aanvallen van de NAVO-troepen en het omverwerpen van het huidige Afghaanse regime. De Afghaanse regering is, vanwege haar bondgenootschap met de Westerse mogendheden, eveneens een ongelovige en moet bestreden worden zodat er een echte Islamitische Staat kan gevestigd worden: een Islamitisch Emiraat van Afghanistan.
Volgens Mullah Dadullah zijn de tactieken identiek en dit is o.a. het plegen van zelfmoordaanslagen. Met andere woorden, buitenlandse strijders (meestal al-Qaedamilitanten- zijn nog altijd welkom in Afghanistan. Waziristan, één van de uitvalsbasissen van de Taliban, is dus nog steeds een veilig onderkomen voor alle moslimstrijders in hun strijd tegen het Westen. Zoals ook eerder beschreven (Splitting the troops) ziet de nieuwe Taliban zich als een onderdeel van de ‘global jihad’.
In plaats van conflicten tussen de Taliban en al-Qaede omwille van strategie zou het dus , volgens deze berichtgeving, waarschijnlijk gaan om vijandelijkheden tussen de inwoners van Waziristan en buitenlandse militanten van Taliban en al-Qaeda. De Waziri’s zijn het beu om zich onveilig te voelen en afgeperst te worden door buitenlandse strijders. Eerder hadden we ook al vermeld dat het waarschijnlijk ging om een machtsstrijd tussen gezaghebbende personen binnen de Taliban en al-Qaeda zelf. Er zullen waarschijnlijk verschillende oorzaken aan de basis liggen van de verscheidene conflicten waar ook de pers alleen maar kan gissen naar de ware toedracht. Het is immers moeilijk om als buitenstaander (niet afkomstig uit Waziristan) aan journalistiek te doen in de regio en objectieve berichtgeving te verkrijgen.
Wat men wel zeker is dat Waziristan nog altijd een veilig onderkomen biedt, zowel voor de Taliban als al-Qaeda. Men toont verscheidene rekruteringsfilmpjes die moslims van over de hele wereld vraagt om mee te helpen in de strijd tegen het Westen. Ook belangrijke personen binnen al-Qaeda vinden nog steeds hun weg naar de regio. Dit spreekt dus de berichten tegen waarin men stelt dat al-Qaeda eerder uitwijkt naar Irak, waar het gemakkelijker zou zijn om hoofdkwartieren op te zetten en verder te strijden tegen alle ongelovigen.
Taliban II: The Revival
http://www.youtube.com/watch?v=su9G_Te_3xI
Het einde van de eerste documentaire en de tweede documentaire maken duidelijk dat de (nieuwe) Taliban al-Qaeda, in zijn strijd tegen de Pakistaanse regering, nog altijd niet heeft laten vallen. Ze proberen nog altijd de controle te verkrijgen of te handhaven in Waziristan. Met andere woorden, de Taliban steunt al-Qaeda nog steeds in het handhaven van het Islamitische Emiraat van Wazirsitan.
Pakistaanse lokale overheden en veiligheidsmachten hebben in de grote delen van de regio de controle moeten overlaten aan de Taliban en al-Qaedamilitanten. In andere delen vechten ze nog dag na dag om hun administratie te kunnen laten werken. Men zet een parallelle administratie op het getouw die handelt volgens de wetten van Islam: een strenge versie van sharia werd ingevoerd, een eigen strafrechtelijk systeem… Zo zien we in de tweede documentaire mensen opgehangen op straat wegens beschuldigingen van diefstal. De Waziri’s worden beïnvloed door de Taliban om zich af te zetten tegen de Pakistaanse overheid. In grote delen lukt dit. Mensen steunen op de Taliban voor hun dagdagelijkse problemen. Pakistan weet dat het de steun van de plaatselijke stamhoofden nodig heeft om terug een basis te krijgen onder de bevolking. We zien dan ook weer videofragmenten dat de lokale bevolking een zekere afkeer heeft voor de Taliban en al-Qaeda vanwege de talloze aanslagen tegen de overheid waarbij burgerslachtoffers vallen. De laatste reportage toont echter dat de Taliban en al-Qaeda iedereen vermoorden die toenadering zoekt tot samenwerking met de overheid. Om rust, orde en veiligheid te verkrijgen kan men waarschijnlijk besluiten dat de Waziri zich wenden tot de Taliban, of dit nu uit eigen (ideologische wil is of niet).
Volgens Mullah Dadullah zijn de tactieken identiek en dit is o.a. het plegen van zelfmoordaanslagen. Met andere woorden, buitenlandse strijders (meestal al-Qaedamilitanten- zijn nog altijd welkom in Afghanistan. Waziristan, één van de uitvalsbasissen van de Taliban, is dus nog steeds een veilig onderkomen voor alle moslimstrijders in hun strijd tegen het Westen. Zoals ook eerder beschreven (Splitting the troops) ziet de nieuwe Taliban zich als een onderdeel van de ‘global jihad’.
In plaats van conflicten tussen de Taliban en al-Qaede omwille van strategie zou het dus , volgens deze berichtgeving, waarschijnlijk gaan om vijandelijkheden tussen de inwoners van Waziristan en buitenlandse militanten van Taliban en al-Qaeda. De Waziri’s zijn het beu om zich onveilig te voelen en afgeperst te worden door buitenlandse strijders. Eerder hadden we ook al vermeld dat het waarschijnlijk ging om een machtsstrijd tussen gezaghebbende personen binnen de Taliban en al-Qaeda zelf. Er zullen waarschijnlijk verschillende oorzaken aan de basis liggen van de verscheidene conflicten waar ook de pers alleen maar kan gissen naar de ware toedracht. Het is immers moeilijk om als buitenstaander (niet afkomstig uit Waziristan) aan journalistiek te doen in de regio en objectieve berichtgeving te verkrijgen.
Wat men wel zeker is dat Waziristan nog altijd een veilig onderkomen biedt, zowel voor de Taliban als al-Qaeda. Men toont verscheidene rekruteringsfilmpjes die moslims van over de hele wereld vraagt om mee te helpen in de strijd tegen het Westen. Ook belangrijke personen binnen al-Qaeda vinden nog steeds hun weg naar de regio. Dit spreekt dus de berichten tegen waarin men stelt dat al-Qaeda eerder uitwijkt naar Irak, waar het gemakkelijker zou zijn om hoofdkwartieren op te zetten en verder te strijden tegen alle ongelovigen.
Taliban II: The Revival
http://www.youtube.com/watch?v=su9G_Te_3xI
Het einde van de eerste documentaire en de tweede documentaire maken duidelijk dat de (nieuwe) Taliban al-Qaeda, in zijn strijd tegen de Pakistaanse regering, nog altijd niet heeft laten vallen. Ze proberen nog altijd de controle te verkrijgen of te handhaven in Waziristan. Met andere woorden, de Taliban steunt al-Qaeda nog steeds in het handhaven van het Islamitische Emiraat van Wazirsitan.
Pakistaanse lokale overheden en veiligheidsmachten hebben in de grote delen van de regio de controle moeten overlaten aan de Taliban en al-Qaedamilitanten. In andere delen vechten ze nog dag na dag om hun administratie te kunnen laten werken. Men zet een parallelle administratie op het getouw die handelt volgens de wetten van Islam: een strenge versie van sharia werd ingevoerd, een eigen strafrechtelijk systeem… Zo zien we in de tweede documentaire mensen opgehangen op straat wegens beschuldigingen van diefstal. De Waziri’s worden beïnvloed door de Taliban om zich af te zetten tegen de Pakistaanse overheid. In grote delen lukt dit. Mensen steunen op de Taliban voor hun dagdagelijkse problemen. Pakistan weet dat het de steun van de plaatselijke stamhoofden nodig heeft om terug een basis te krijgen onder de bevolking. We zien dan ook weer videofragmenten dat de lokale bevolking een zekere afkeer heeft voor de Taliban en al-Qaeda vanwege de talloze aanslagen tegen de overheid waarbij burgerslachtoffers vallen. De laatste reportage toont echter dat de Taliban en al-Qaeda iedereen vermoorden die toenadering zoekt tot samenwerking met de overheid. Om rust, orde en veiligheid te verkrijgen kan men waarschijnlijk besluiten dat de Waziri zich wenden tot de Taliban, of dit nu uit eigen (ideologische wil is of niet).
Alleszins heeft de Taliban en al-Qaeda de strijd tegen het Westerse gezinde Pakistaanse regime nog niet opgegeven. Conflicten binnen en tussen de bewegingen zullen eerder om macht draaien dan dat het een verschil zal zijn in ideolgische activiteiten of strategie. Men ziet echter dat men snel zijn agenda’s op elkaar afstemt of dat men elkaar steunt in het bereiken van elkaars doel. Vredesondehandelingen tussen de Taliban en Pakistan doen daar waarschijnlijk niet veel toe. Als er al conflicten zijn zal het mijn inziens met de plaatselijke bevolking zijn die het dagelijks bloedvergieten en onrecht niet meer aankunnen.
door Jorn Brewaeys.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten