The perfect plan

Musharbash, Y. What Al-Qaida really wants. The future of terrorism in Spiegel Online. http://www.spiegel.de/international/0,1518,369448,00.html

In zijn artikel “What Al-Qaida really wants, the future of terrorism”, beschrijft de Arabisch-christelijke journalist Yassin Musharbash (Spiegel Online) het 20-jarenplan van Al-Qaida voorgesteld door Jordaans journalist Fouad Hussein. Hussein ontmoette jaren geleden Abu Musab al-Zarqawi, de topman van Al-Qaida in Irak, in de gevangenis (de journalist was politiek gevangene) en is erin geslaagd verschillende Al-Qaida leden te interviewen over de toekomst van de beweging. Het plan dat Hussein in zijn boek “Al-Zarqawi-Al-Qaida’s Second Generation” beschrijft bestaat uit 7 fases. Het ultieme doel dat tegen het einde van de geplande termijn bereikt moet worden is het installeren van een kalifaat in de hele moslimwereld (of in de hele moslim geworden wereld?). Ook Lawrence Wright vernoemt dit plan in zijn lezing.

De eerste fase liep van 2001 tot 2003 en wordt “the Awakening” genoemd. De fase begon met de aanslagen van 11 september 2001 en eindigde met de val van Bagdad in 2003. 9/11 was volgens Husseins gegevens een soort lokroep; het doel was de VS zodanig uit te dagen dat het de oorlog zou verklaren aan de moslimwereld en daarmee de moslims “wakker zou schudden”. Op Islamitisch terrein aanwezig zou de VS namelijk een veel makkelijker doelwit worden. Een andere doelstelling was de wereld continu confronteren met de islamistische boodschap.Deze fase werd als zeer succesvol beoordeeld aan het einde ervan.

Ook de tweede fase, “Opening eyes” is ondertussen al achter de rug. Deze liep van 2003 tot 2006. In deze periode had Al-Qaida als doel haar beweging te doen groeien door jonge mannen te rekruteren. Irak moest het centrum worden van globale operaties van Al-Qaida met een leger en verder ook bases in andere Arabische staten.

De derde fase, “Arising and Standing Up” is nu in volle gang en moet afgerond zijn tegen 2010. Al-Qaida focust nu op aanslagen in Syrië, Turkije en Israël. De strijders moeten klaargestoomd zijn voor het gevecht en aanwezig zijn in Irak. Ook buurlanden van Irak, zoals Jordanië (opletten geblazen veldwerkers), lopen gevaar het mikpunt van geweld te worden.

De vierde fase loopt van 2010 tot 2013. Centraal daarin staat het omverwerpen van de “gehate Arabische regeringen”. Wanneer deze regeringen hun macht verliezen zal die van Al-Qaida groeien. Er zullen ook aanslagen gepleegd worden tegen oliemaatschappijen en de VS-economie zal via cyberterrorisme worden verzwakt.

In de vijfde fase, van 2013 tot 2016, zal een Islamitisch kalifaat worden afgekondigd. Tegen die periode zal de invloed van het Westen en van Israël in de moslimwereld zodanig verzwakt zijn dat Al-Qaida niks meer te vrezen heeft. De islam zal de nieuwe wereldorde worden, zoals vroeger het geval was. Ook Wright heeft het hierover: volgens hem vinden de moslims dat het opnieuw aan hen is om de dominante macht in de wereld te zijn, zoals vroeger, met name voor de nederlaag die de moslims leden in 1683 (op 11 september!). Toen werd het Turkse Islamitische leger in Wenen verslagen en zegevierde het christendom. Volgens Wright was dit een grote vernedering voor de hele moslimwereld en zint die nu op wraak.

De zesde fase, vanaf 2016, zal een periode van totale confrontatie worden. Na het uitroepen van het kalifaat zal het islamitisch leger het gevecht aangaan tegen de ongelovigen.

De zevende en laatste fase moet bereikt worden tegen 2020 en is de fase van “definitive victory”. De 1,5 miljoen moslims zullen de rest van de wereld verslaan en het kalifaat zal zegevieren.

Musharbash heeft het over het 20-jarenplan als “An Islamic Caliphate in Seven Easy Steps”. Deze titel à la “tien tips om je lijn terug te krijgen” getuigt van het nodige scepticisme. Alhoewel Hussein geen “hysterische alarmist” is, valt er genoeg kritiek te leveren op het idee van een duidelijk zevenstappenplan. Ten eerste, zegt Musharbash zelf, werkt de organisatie niet meer op een manier dat het een plan gewoon stap voor stap uitvoert. Net zoals Wright zegt Musharbash dat Al-Qaida niet één samenhangend geheel vormt en dat het centrale leiderschap verzwakt is. Het zogenaamde plan is dan ook veeleer een samensmelting van verschillende ideeën dan een duidelijk gepland geheel. Bovendien is dit plan verre van realiseerbaar: een kalifaat oprichten in de hele islamwereld in amper 20 jaar is gewoonweg absurd.

Het plan is ook grotendeels op religieuze ideeën gebaseerd. Dit is een groot verschil met de Taliban. De Taliban is daadwerkelijk aan de macht geweest in Afghanistan. De groepering had een politiek plan. Toen ze in 1996 aan de macht kwam, streefde ze meer veiligheid na en wilde ze een einde maken aan de burgeroorlog gebaseerd op rivaliteit tussen de verschillende mujahideengroepen. (Waar ze overigens niet in geslaagd zijn). De Talibanbeweging ontstond op basis van een platform voor vredesherstel in Afghanistan en streefde ontwapening van de bevolking, het trouw volgen van de sharia (Islamitische wet) en de verdediging van het “islamitische karakter” na. Ze hadden specifieke doelstellingen, zo creëerden ze bijvoorbeeld het “ministerie voor de bescherming van deugd en preventie van ondeugd”. Dit is niet het geval voor Al-Qaida. Ook Wright vernoemt dit: wat gaat Al-Qaida aan de economische problemen doen in de moslimwereld? De organisatie (voor zover het er een is) heeft geen economisch of politiek plan maar vooral een religieus.

Verder gaat het er in de tweede fase over dat Irak het centrum en de basis zou zijn geworden van de activiteiten van Al-Qaida. Nochtans lijken de VS en Groot-Brittannië ervan uit te gaan dat de kopstukken van beide organisaties zich schuilhouden in de grensstreek tussen Pakistan en Afghanistan, het gezagsloze en chaotische Waziristan, een tribale zone die, gezien ze ontsnapt aan de algemene controle van de Pakistaanse regering, een perfect toevluchtsoord zou zijn voor het herbergen en trainen van terroristen. Aan de andere kant werd uit de BBC-documentaire duidelijk dat de zoektocht naar verscholen terroristen in de bergachtige gebieden in het Oosten van Afghanistan (Tora Bora, aan de grens met Pakistan) niks heeft opgeleverd…Misschien zit de kern dan toch niet in Waziristan, maar wel degelijk in Irak?

Helaas zijn niet alle delen van het plan even absurd. Zo werd de doelstelling van de eerste fase (gesteld dat dit plan daadwerkelijk bestaat) inderdaad uitgevoerd en heeft Al-Qaida ook geen problemen met het rekruteren van jonge moslims; het fundamentalisme in de moslimwereld blijft stijgen door de frustratie van vele geschoolde jongeren die door de zwakke economieën niet aan de bak komen.

Anderzijds lijkt het vreemd dat Al-Qaida haar plannen zomaar zou vrijgeven en de vijand richtlijnen geven in verband met wat ze mogen verwachten. Op die manier kan de VS een meer gerichte strategie opzetten tegen Al-Qaida. Tenzij we er weer van uit gaan dat dit een lokmiddel is, zoals 9/11 volgens Hussein was…

Globaal gezien lijkt het plan vanuit het standpunt van Musharbash erg simplistisch, irrealistisch en zelfs lachwekkend. Als er in de komende jaren echter een significante stijging van aanslagen komt in Syrië, Turkije en Israël (fase 3) dan zal het lachen ons waarschijnlijk snel vergaan…

door Tineke Schatteman

Bronnen:

Basisartikel: Musharbash, Y. (2005, 12 augustus). What Al-Qaida really wants. The future of terrorism. Spiegel Online. Geraadpleegd op 27 november op http://www.spiegel.de/international/0,1518,369448,00.html

Wright, L. (2007, 25 april). Al Qaeda: Past, Present and Future. Lezing in Princeton University, New Jersey. Geraadpleegd op 25 november op http://www.youtube.com/watch?v=rRppZ_rco-s

Rubin, M. (2002, maart). Who is responsible for the Taliban?. Meria. Middle East review of International Affairs, 6 (1). Geraadpleegd op 5 december op http://meria.idc.ac.il/journal/2002/issue1/jv6n1a1.html